Ермалёнак, В. Чароўных вандровак пярсцёнкі: Краязнаўчыя маршруты па Міёрскаму раёну / В. Ермалёнак. – Мінск: Капитал Принт, 2017. – С.97-98.
Матэленак, Л. Не зарасці пракладзенаму следу: [Біяграфія пісьменніцы, ураджэнкі вёскі Ідолта Міёрскага раёна Наталлі Бучынскай (Масла)] / Л. Матэленак // Міёрскія навіны. - 2019. - 3 снежня (№97). - С. 7.
Леакадзія Адольфаўна Булаўская (Ждановіч) нарадзілася ў 1940 годзе ў вёсцы Каўгары Старадарожскага раёна на Міншчыне трэцім дзіцём у мнагадзетнай сям’і бухгалатара і дамашняй гаспадыні. Вучылася ў Дараганаўскай і Уздзенскай сярэдніх школах. Пасля заканчэння факультэта механічнай апрацоўкі драўніны Беларускага тэхналагічнага інстытута ім. С.М. Кірава ў 1970 годзе разам з мужам, выпускніком гэтай жа ВНУ, была накіравана ў Міёры. Працавала інжынерам –тэхнолагам дрэваапрацоўкі, галоўным інжынерам, начальнікам участка раённага камбіната бытавога абслугоўвання, інжынерам-эканамістам будаўнічай арганізацыі. Тройчы выбіралася дэпутатам Міёрскага гарадскога савета. Выйшла на пенсію ў 1991 годзе і толькі потым пачала пісаць вершы. Леакадзія Адольфаўна змагла падабраць трапныя словы, каб апісаць яркія моманты ўласнага жыцця, падзяліцца ўспамінамі, стварыць вобразныя партрэты не толькі членаў уласнай сям’і, адлюстраваць маляўнічыя куточкі прыроды. Яна пачала друкавацца ў раённай газеце “Міёрскія навіны”. Лепшыя творы паэтэсы ўвайшлі ў зборнік “Рубінавы серпантын”, які пабачыў свет у выдавецтве “Беллітфонд” у 2006 годзе.
Творы:
- Булавская Л. Рубиновый серпантин / Л. Булавская. – Мн.: Беллітфонд, 2006. – 160с.
Літаратура аб жыцці і творчасці:
- Пётра Беларус // На падкове Дзвіны : зборнік / уклад. Л. А. Матэленак. - Мінск : Нацыянальная біблятэка Беларусі, 2022. - С.14 - 18.
- Басікірская, А. Ад такіх – і вершы, і святло…: [Пра паэтэсу Леакадзію Булаўскую] / А. Басікірская // Краязнаўчая газета. – 2013. - №1. – С.7.
- Матэленак, Л. Не зарасці пракладзенаму следу: Леакадзія Булаўская / Л. Матэленак // Міёрскія навіны. 2017. – 14 лістап. (№91). – С.7
Гушча Ян (24.12.1917, б. фальв. Загасцінне Дзісенскага пав. Віленскай губ., цяпер Мёрскага р-на — 26.06.1986), польскі паэт, празаік, перакладчык.
Скончыў гімназію ў Дзісне. Дэбютаваў у 1933 вершам «Горад». У 1934 паступіў на юрыдычны фак-т Віленскага ўн-та, адначасова вучыўся ў Вышэйшай школе палітычных навук у Вільні, якую скончыў у 1939. У 1937- стаў сябрам Прафсаюза польскіх пісьменнікаў. На працягу 1935—1939 публікаваў вершы, эпіхрамы і рэцэнзіі ў шматлікіх польскіх час. У крас. 1940 вывезены з-пад Дзісны ў Казахстан. У 1943 уступіў у Войска Польскае, дзе служыў афіцэрам 3-й дывізіі пяхоты імя Р. Траўгута. У 1944 працаваў у Саюзе польскіх патрыётаў у Маскве, рэдакцыі двухтыднёвіка «Nowe Widnokregi». У ліп.1944 пераехаў у Польшчу, спачатку ў Люблін, а ў канцы 1944 перасяліўся ў Лодзь і стаў сябрам Саюза польскіх пісьменнікаў. У 1955—1957 сябра рэдакцыйнай калегіі двухтыднёвіка «Кгопіка». У 1950—1980 публікаваў паэтычныя творы, прозу і пераклады, галоўным чынам з бел. мовы. У 1970—1971 галоўны рэдактар лодзінскага квартальніка «Оsnowa».
Вершаваныя творы апублікаваны ў зб. «Балада аб падарожных», «Штодзённасць кахання»,. «Выбраныя вершы», «Сентыментальнае падарожжа», «Размовы і заклёны», «Гады сярод гадоў». 36. вершаў «Стары павільён» у 1969 атрымаў узнагароду за найлепшую паэтычную кнігу 25-годдзя. Аўтар аповесцей «Мястэчка пад Альшанкай», «Пярсцёнак з кайданоў» (апошняя ў плебісцыце Радыё «Свабодная Еўропа» была прызнана найлепшай кніжкай 1974, выдадзенай у Польшчы), шматлікіх апавяданняў. 3 яго эсэістыкі вылучаюцца «Успаміны не заўсёды журботныя», якія тычацца літаратурнага жыцця Вільні ў міжваенны перыяд, зб. успамінаў, рэпартажаў «Здарэнні і прызнанні», «Урыўкі, эпізоды, нарысы» з нарысам «Паэт Белай Русі» пра Ф. Багушэвіча. Сатырычныя творы Я. Гушчы ўвайшлі ў зб. «Ані так, ані сяк», «Дажынкі ў Адамове», «Аб людзях з людзьмі», «Розныя нашыя справы», «Ноч перад агульным сходам», «Зачараваны банкнот», «Жарты, сатыры, эпіірамы». Ён пераклаў з бел. мовы апавяданні 20 аўтараў, выдадзеныя пад назвай «Мае мядзведзі» і іншыя беларускія апавяданні»-( 1975), выбраныя апавяданні У. Караткевіча пад агульнай назвай «Блакіт і золата дня» (1976). Рэдагаваў польскае выданне выбраных вершаў М. Багдановіча. Складальнік зборнікаў «Анталогія беларускай паэзіі» (1978), «Беларускія вершы» (1971), для якіх пераклаў большасць вершаў, Паэзія Я. Гушчы ў перакладах на бед. мову шырока прадстаўлена ў зб. «Горад мільённы і мы» (1972). У бел. перакладзе выйшла таксама яго кніжка «Пан Грыцыян і іншыя» (1976). Многія творы тэматычна звязаны з Беларуссю (апавяданне «Лямпа», вершы «Да сябра-беларуса», «Вязынка», зб. эсэ «Аповесці ў чорных рамках».
У 1975 атрымаў узнагароду г. Лодзі за дасягненні ў галіне навукі і культуры. Адзначаны Залатым крыжам заслугі (1955), Кавалерскім крыжам ордэна Адраджэння Польшчы(1969)
Творы:
- Гушча, Я. Пан Грацыян і іншыя : апавяданні / Я.Гушча. - Мінск : Мастацкая літаратура, 1997. - 228с.
Літаратура аб жыцці і творчасці:
- Гушча Ян // Беларусь: Энцыклапедыя літаратуры і мастацтва Беларусі : у 5 т. – Мн., 1985. –Т.2. - С. 245.
- Гушча Ян // Беларусь: Энцыклапедычны даведнік. – Мн., 1998. – С. 257.
- Гушча Ян // Памяць: Гісторыка-дакументальная хроніка Міёрскага раёна / Уклад. Л.А. Матэленак. – Мн., 1988. – С.527-528.
- Гушча Ян // Кузьміч.М.П. Імены, асобы, лёсы: Ураджэнцы Віцебшчыны ў далёкім і блізкім замежжы.- Мн. : Літаратура і мастацтва, 2012.- С.96-97.
- Ян Гушча // На падкове Дзвіны : зборнік / уклад. Л. А. Матэленак. - Мінск : Нацыянальная біблятэка Беларусі, 2022. - С.39 - 44.
- Ермалёнак, В. Ян Гушча / В. Ермалёнак // Сцяг працы. 1987. – 26 жніўня. – С.2.
- Ермалёнак, В. Дзве мемарыяльныя дошкі землякам / В. Ермалёнак // Краязнаўчая газета. - 2013. — № 41 (лістап.). — С. 2
- Ермалёнак, В. Слова краязнаўцы / В. Ермалёнак // Літаратура і мастацтва. - 2013. — 8 лістап. — С. 14.
- Матэленак, Л. Творцы першай хвалі: Ян Гушча / Л. Матэленак // Міёрскія навіны. – 2017. – 20 чэрв. (№49). – С.6.
- Панізнік, С. Хто ёсць нашы : [Пра ўрадж. р-на ў энцыклапед. даведніку "Хто ёсць хто сярод беларусаў свету" Яна Гушчу (1917, в. Загасцінне - 1986, Польшча),паэта,празаіка і перакладчыка] // Міёрскія навіны. - 2003. - 5 жн. - С.3
- Пукшанскі, А. Ушануюць памяць славутых землякоў / А. Пукшанскі // Звязда. - 2013. — 8 кастр. — С. 6.
Даргель Мар’ян Міхайлавіч нарадзіўся 12 студзеня 1947 года ў вёсцы Більдзюгі Шаркаўшчынскага раёна ў сям’і беларусаў-сялян Міхаіла і Францішкі. Бацька на фронце ваяваў у складзе “Польскай Арміі Нарадовай”, маці ў 1943 годзе была гвалтоўна вывезена фашыстамі на прымусовую працу ў Германію. Абодва ацалелі, але бацька пасля хваробы памёр у маі 1960 года, калі Мар’яну было 13 год, малодшаму Юру - усяго чатыры. Мар’ян у 16 год пасля Більдзюжскай васьмігадовай школы, каб дапамагаць маці, пайшоў у калгас. У 1964 годзе паступіў у Відзаўскае СПТВ-32, потым працаваў трактарыстам. У пачатку 1966 года ваенкам накіраваў на курсы па падрыхтоўцы шафяроў. Пасля прызвалі ў войска. Пасля службы ў арміі працаваў на Міёрскай аўтабазе №15 спачатку шафёрам аўтобуса, затым механікам па выпуску, загадчыкам гаража, інжынерам па бяспецы руху. Закончыў вячэрнюю сярэднюю школу. У 1974 годзе па накіраванні Міёрскага райкама КПБ паступіў у Мінскую ВПШ. Пасля яе заканчэння працаваў сакратаром парткама саўгаса “Лосьвіда”. З 1994 года – у прыватных фірмах. З выхадам на пенсію дасканала вывучаў родную мову, пісаў артыкулы ў “Віцебскі кур’ер”, вершы – у “Віцебскі рабочы”, “Міёрскія навіны” (“Павяцкія шведы” ў 2009, “Героі Грунвальда” ў 2011). Паэмы “Героі Грунвальда” (2010), “Часлаў Дольскі” (2016) апублікаваў у “Нашым Слове”. Рыхтуе да выдання кнігу паэзіі. Напісаў тэксты песень “Мая радзіма Беларусь”, “Віцябчанка” на музыку земляка Феафана Мятлы, музыку песні “Гуляй сто год, Славянскі базар”, “Развітанне славянкі-беларускі”.
Літаратура аб жыцці і творчасці:
- Мателенак, Л. Не зарасці пракладзенаму следу: Мар’ян Даргель / Л. Матэленак // Міёрскія навіны. – 2017. – 10 кастр. (№81). – С.7.
Даргель Мікалай Мікалаевіч нарадзіўся 14 студзеня 1941 года ў сялянскай сям’і ў вёсцы Дворышча на Міёршчыне. У 1959 годзе закончыў Мінскі архітэктурна-будаўнічы тэхнікум, а ў 1974 – Беларускі палітэхнічны інстытут. Працоўны шлях пачаў у 1959 годзе ў Маладзечне, потым стаў ваенным будаўніком ва Усходняй Сібіры. Прымаў актыўны ўдзел ва ўзвядзенні аб’ектаў Лідскай, а затым Маладзечанскай зон і ўсяго паўночна-заходняга рэгіёну Мінскай вобласці. Будаваў пасёлкі для пацярпелых ад аварыі на Чарнобыльскай АЭС у Гомельскай і Магілёўскай абласцях. У трэсце №19 прайшоў шлях ад прараба да кіраўніка будаўпраўлення, быў намеснікам дырэктара па будаўніцтве завода “Оптык” у Лідзе, галоўным інжынерам будаўнічага аб’яднання “Маладзечнасельбуд”. У апошні час узначавальваў Маладзечанскае СПМК. Ужо на пенсіі кіраваў будаўніцтвам Свята-Успенскага сабора ў Маладзечне. І ўвесь час пісаў вершы, спачатку для сябе. У 2001 годзе надрукаваў першы збонік “Тебе поклон, мой дом родимый», потым былі «Грустинка в тишине» (2004), «О, Русь ты Белая, моя» (2006), «Душы стамлёныя парывы” (2010).
Творы:
1. Даргель, М.М. Душы стамлёнае парывы : зб. вершаў / Мікалай Даргель.- Маладзечна : Друк."Перамога", 2010.- 131с.
2. Даргель, Н.Н. Но мы пока ещё "гусары"! : сб. стихов / Николай Даргель.- Молодечно : Тип."Победа", 2006.- 130с.
3. Даргель, М.М. О,Русь ты Белая, мая! : зб. вершаў / Мікалай Даргель.- Маладзечна : Тип. "Победа", 2006.- 392с.
4. Даргель, М. М. Прысядзь, сябрук, мо пагутарым [тэкст] : зборнік вершаў / Мікалай Даргель. - Маладзечна : Друкарня "Перамога", 2021. - 119с.
Літаратура аб жыцці і творчасці:
1. Даргель, М. Шлях да храма: [Аўтабіяграфія нашага земляка-паэта з Маладзечна Мікалая Мікалаевіча Даргеля] / М. Даргель // Міёрскія навіны. – 2020. – 9 студз. (№2). – С.6-7.
2. Каралёў, В. Найлепшы час, як выспее душа: [Пра Мікалая Мікалаевіча Даргеля] / В. Каралёў // Міёрскія навіны. – 2004. – 24 красав. - С.4.
3. Мателенак, Л. Не зарасці пракладзенаму следу: Мікалай Даргель / Л. Матэленак // Міёрскія навіны. – 2017. – 29 жніўня (№61). – С.6.
4. Мателенак, Л. Рэзананс: “гусарам” застаюся: [Пра новую кнігу вершаў Мікалая Даргеля “Но мы пока ещё “гусары” / Л. Матэленак // Міёрскія навіны. – 2017. – 12 снежня (№99). – С.7.
Славамір Рыгоравіч Даргель нарадзіўся 30 студзеня 1951 года ў вёсцы Белеўцы Новапагосцкага сельсавета ў сялянскай сям’і. Пасля Наўгародскай васьмігадовай школы і школы рабочай моладзі паўгода працаваў у Наўгародах настаўнікам фізкультуры. Служыў у Савецкай Арміі танкістам-вадзіцелем, працаваў ў органах унутраных спраў. Закончыў юрыдычны факультэт БДУ і поты 25 гадоў з’яўляўся юрысконсультам у арганізацыях Мінска. Працоўную дзейнасць працягвае і пасля выхаду на пенсію інжынерам па ахове працы. Піша са школы, друкаваўся ў раённай і армейскай газетах, у часопісе “Белая Вежа” на тэмы ваеннага і сельскага жыцця, роднай прыроды. Першая кніга “Земное счастье” выйшла ў 2012 годзе. Потым былі “300 километров от столицы” (2013), у 2015-м – “Под крылом лебединым”, “Судьбы своей хозяин”, “На перекрёстках судьбы”, дзіцячая “Мои друзья коты”, у 2016 г. – “Неравный брак” і “На деревню к дедушке”, у 2017-м – “Женщина из моих сновидений”, “Над тучами чистое небо” і “Журавль в небе”. У 2014 годзе стаў лаўрэатам міжнароднага літаратурнага конкурсу “Сям’я – Яднанне – Айчына”, у 2015 годзе стаў пераможцам літаратурнага конкурсу Саюза пісьменнікаў Беларусі, прысвечанага 70-годдзю вызвалення Беларусі ад нямецка-фашысцкіх захопнікаў і 70-годдзю Вялікай Перамогі за дакументальную прозу аб падзеях вайны.
Творы:
- Даргель, С. Г. Братья наши меньшие [текст] : рассказы / Славомир Даргель. - Минск : Издатель А.Н. Вараксин, 2023. - 133с.
- Даргель, С.Г. Женщина из моих сновидений: повесть / С. Даргель. – Мн.: БРЛФ, 2017. – 156с.
- Даргель, С.Г. Журавль в небе / С. Даргель. – Мн.: БРЛФ, 2017. – 147с.
- Даргель, С.Г. Земное счастье: рассказы / С. Даргель. – Мн.: Издатель А.Н. Вараскин, 2012. – 215с.
- Даргель, С.Г. Любовь в моём сердце живёт : Стихи / Славомир Даргель.- Минск : Издатель', 'Издатель Змицер Колас, 2019.- 239с.
- Даргель, С.Г. Мои друзья коты: невыдуманные кошачьи истории / С. Даргель. – Мн., 2015. – 60с.: ил.
- Даргель, С.Г. Мои друзья коты: невыдуманные кошачьи истории / С. Даргель. – Мн., 2015. – 60с.: ил.
- Даргель, С. Г. Мой и только мой [текст] / Славомир Даргель. - Минск : Издатель Змицер Колас, 2020. - 264с.
- Даргель, С.Г. На деревню к дедушке: рассказы / С. Даргель. – Мн., 2016. – 69с.: ил.
- Даргель, С.Г. На перекрёстках судьбы: рассказы / С. Даргель. – Мн., 2015. – 189с.
- Даргель, С. Г. На плечах у нас погоны [текст] : стихи и рассказы / Славомир Даргель. - Минск : Издатель А.Н.Вараскин, 2023. - 146с.
- Даргель, С.Г. Над тучами чистое небо: рассказы / С. Даргель. – Мн.: БРЛФ, 2017. – 162с.
- Даргель, С.Г. Неравный брак / С.Даргель. – Мн.: БРЛФ, 2016. – 122с.
- Даргель, С. Г. Спасибо тебе, сынок [текст] : рассказы / Славомир Даргель. - Минск : Издатель А.Н.Вараскин, 2022. - 188с.
- Даргель, С.Г. Под крылом лебединым: Стихи, рассказы / С. Даргель. – Мн., 2015. – 157с.
- Даргель, С.Г. Судьбы своей хозяин: Повесть / С. Даргель. – Мн., 2015. – 178с.
- Даргель, С.Г. 300 километров от столицы: рассказы / Мн.: Белорусский респуб. лит.-ный фонд, 2013. – 241с.
- Даргель, С. Г. Я деревней крещенный [текст] : стихи и рассказы / Славомир Даргель. - Минск : Издатель А.Н.Вараскин, 2023. - 232с.
Літаратура аб жыцці і творчасці:
- Басікірская, А. Васька ні разу не трапіў на кручок: [Пра кнігу Славаміра Даргеля “Мои друзья коты: невыдуманные кошачьи истории”] / А. Басікірская // Міёрскія навіны. – 2016. – 16 студз. – С.8.
- Басікірская, А. Дваровая тэрыторыя: [Пра новую кнігу Славаміра Даргеля “На деревню к дедушке”] / А. Басікірская // Міёрскія навіны. – 2016. – 13 жніўня. – С.8.
- Басікірская, А. Добры інспектар: [Пра новую кнігу Славаміра Даргеля “Над тучами чистое небо»] / А. Басікірская // Міёрскія навіны. – 2017. – 27 чэрв. (№51). – С.6.
- Басікірская, А. “Працінае, нібы токам”: [Пра чарговую кнігу Славаміра Даргеля “Няроўны шлюб”] / А. Басікірская // Міёрскія навіны. – 2017. – 17 студзеня (№5). – С.7.
- Матэленак, Л. Не зарасці пракладзенаму следу: Славамір Даргель / Л. Матэленак // Міёрскія навіны. – 2018. – 6 лютага (№11). – С.7.
- Матэленак, Л. Перапляценне лёсаў: [Пра новую кнігу Славаміра Даргеля “Запах трав луговых”] / Л. Матэленак // Міёрскія навіны. – 2018. – 6 лютага (№11). – С.7.
- Матэленак, Л. Урок шчасця: [Пра новую кнігу Славаміра Даргеля “Женщина из моих сновидений”] / Л. Матэленак // Міёрскія навіны. – 2017. – 23 мая (№41). – С.6.
- Матэленак, Л. Я родам з вёскі : біяграфія і апавяданні пісьменніка, ураджэнца в. Белеўцы Міёрскага раёна Славаміра Даргеля. / Леанід Матэленак // Міёрскія навіны. - 2023. — 5 жн. — С. 7.
- Рынкевіч, К. Крок наперад і два назад: [Пра новую кнігу Славаміра Даргеля “Судьбы своей хозяин”] / К. Рынкевіч // Міёрскія навіны. – 2016. – 1 снежня. – С.4.
- Славаміру Даргелю - 70 : [пра нашаго земляка,ппісьменніка Сславааміра Даргеля і яго новуую кнігу “ Мой только мой] // Міёрскія навінны. - 2020. - 1 лютага (№9). - С.6.
Дзямешка Генадзь Паўлавіч нарадзіўся 5 лістапада 1918 года ў беднай сялянскай сям’і ў вёсцы Траскуны на тэрыторыі цяперашняга Туркоўскага сельсавета. З дзяцінства пазнаў цяжар парабкаўскага жыцця. Рана яго зацікавілі рэдкія тады беларускія выданні, пад іх уплывам стаў спрабаваць уласныя сілы ў вершаскладанні, далучыўся да беларускага нацыянальна-вызваленчага руху. Першы веш “Хлёрка” ў жанры тагачасных гумарыстычных “народных” паэм напісаў у 1938 годзе. Аднак творчыя здольнасці праявіліся значна пазней. Генадзь Дзямешка прайшоў франтавымі дарогамі да канца Вялікай Айчыннай вайны, удзельнічаў у Сталінградскай бітве. Адзначаны баявымі ўзнагародамі. У 1946-1974 гадах служыў у праваахоўных органах. У гэты час пачалося яго актыўнае супрацоўніцтва з раённай газетай і іншымі перыядычным выданнямі, у якіх публікаваў паэтычныя творы, успаміны, у тым ліку франтавыя. На працягу дзесяцігоддзяў пастаянны аўтар літаратурнай старонкі “Ручаёк”. Першую кнігу паэзіі “Вераснёвы вырай” выдаў у 2003 годзе, другая “Жыцця бруістая крынічка” пабачыла свет у 2007 годзе. Памёр у коле сям’і ў Мінску 17 студзеня 2017 года, пахаваны ў Дзісне.
Літаратура аб жыцці і творчасці:
- Генадзь Дзямешка // На падкове Дзвіны : зборнік / уклад. Л. А. Матэленак. - Мінск : Нацыянальная біблятэка Беларусі, 2022. - С.261 - 168.
- Мателенак, Л. Не зарасці пракладзенаму следу: Генадзь Дзямешка / Л. Матэленак // Міёрскія навіны. – 2017. – 1 жніўня (№61). – С.6.
- Шымуковіч, Ф. Клікала вера святая: [Генадзь Паўлавіч Дзямешка] / Ф. Шымуковіч // Міёрскія навіны. – 2011. – 5 сакав. - С.2.
- Яско, А. “Я чараўнік”, кажа дзевяностагадовы Генадзь Паўлавіч Дзямешка / А. Яско //Народная газета– 2009. – 18 крас. – С.7.
Загурская Галіна беларуская мастачка і паэтка, нарадзілася 1945 годзе ў в. Лявонпаль. Скончыла Віцебскі педагагічны інстытут.Яе вершы друкавалася ў часопісе “Маладосць”, газетах “Літаратура і мастацтва”,”Народнае слова”. Аўтар зборнікаў: ”З далоняў сэрца”, “Да зямлі прытуліцца”, рыхтуецца да друку трэцяя кніга. Прынята ў Саюз пісьменнікаў Беларусі ў 2010 годзе.
Творы:
- Загурская, Г.П. Бераг зарападаў : Вершы / Галіна Загурская. - Віцебск : Вiцебская абласная друкарня, 2019. - 190с.
- Загурская, Г. П. З далоняў сэрца: выбраная лірыка / Г. Загурская. – Мінск: Выд. В. Хурсік, 2007. – 130с.
- Загурская, Г. П. З росаў святаянных: вершы / Г. Загурская. – Віцебск: Віц. абл. друкарня, 2013. – 163с.
- Загурская, Г. П. Да зямлі прытуліцца: лірыка / Г. Загурская. – Віцебск: Віц. абл. друкарня, 2009. – 175с.
- Загурская, Г. П. У мясцовым перламутры / Г. П. Загурская. - Віцебск, 2017. - 151 с.
Літаратура аб жыцці і творчасці:
- Басикирская, А. “Помню, як радавалася шасці каляровым алоўкам” : [Пра мастачку і паэтку Галіну Загурскую] / А.Басікірская // Міёрскія навіны. – 2020. – 1 верасня (№70). – С.8
- Галіна Загурская // На падкове Дзвіны : зборнік / уклад. Л. А. Матэленак. - Мінск : Нацыянальная біблятэка Беларусі, 2022. - С.77 - 81.
- Матэленак, Л. Малюе словам: [Пра Галіну Загурскую] / Л. Матэленак // Міёрскія навіны. – 2013. – 17 снежня (№101). – С.6.
- Матэленак, Л. Не зарасці пракладзенаму следу: Галіна Загурская / Л. Матэленак // Міёрскія навіны. – 2017. – 26 верасня (№77). – С.6.
- Хаткевіч, Т. “Пачуццяў замець”: [Пра Галіну Загурскую] / Т. Хаткевіч // Краязнаўчая газета. – 2015. - №3.
- Шпакоўская, Г. І будуць “Сорак саракоў”: [Пра паэтку з Лявонпаля Галіну Загурскую] / Г. Шпакоўская // Витебские вести. – 2015. – 5 декабря (№140). - С.6.
- Шымук, Т. Малюе словам: [Пра Галіну Загурскую] / Т. Шымук // ЛіМ. – 2013. – 23 жніўня (№33).
Кавалевіч Аляксей Пятровіч нарадзіўся 28 ліпеня 1929 г. у в. Мілявічы Мастоўскага раёна Гродзенскай вобласці ў сям’і вясковага каваля. У 1954 г. закончыў Гродзенскі педагагічны інстытут імя Я. Купалы. Працаваў завучам Забалоцкай СШ, дырэктарам Клайшанскай васьмігодкі Воранаўскага раёна. У 1963 г. па сямейных абставінах пераехаў у Міёрскі раён, дзе працаваў настаўнікам роднай мовы і літаратуры ў Міёрскай СШ №1, затым інспектарам раённага аддзела народна асветы. З 1969 г. і да выхаду на пенсію працаваў намеснікам рэдактара Міёрскай раённай газеты “Сцяг працы”. Пісаў вершы, апавяданні, нарысы. У 1995 г. выйшаў з друку першы зборнік вершаў “Прыстанак”, у 1996 г. – кніга нарысаў і замалёвак аб лепшых людзях Міёршчыны “Сустрэча праз гады”, у 1997 г. – трэцяя кніга “Прыгоды Дзеда Мароза і Снягурачкі на Міёршчыне”. У кнігу “Наш родны кут” увайшлі апавяданні, нарысы, замалёўкі, гумарэскі. У 1999 г. выйшла кніга “Бацькоўскія карані”, у 2000 г. – “Волат на пустэчы”, у 2002 г. - “Ах, мая рэдакцыя!”. У іх найшлі адлюстраванне тэмы кахання, Вялікай Айчыннай вайны, любві да радзімы Беларусі, міёрскага краю. Большасць нарысаў і замалёвак прысвечаны лепшым людзям Міёршчыны.
Творы:
- Кавалевіч, А. Ах, мая рэдакцыя (Аўтабіяграфічныя нататкі) / А. Кавалевіч. - Полацк, 2002.
- Кавалевіч, А. Бацькоўскія карані: Нарысы і замалёўкі / А. Кавалевіч. - Полацк, 1999.
- Кавалевіч, А. Бронзавы ліставей: Нарысы, замалёўкі, апавяданні, вершы / А. Кавалевіч. – Полацк, 2006.
- Кавалевіч, А. Волат на пустэчы: Нарысы, замалёўкі / А. Кавалевіч. - Полацк, 2000.
- Кавалевіч, А. Навагоднія прыгоды Дзеда Мароза і Снягурачкі на Міёршчыне / А. Кавалевіч. - Міёры, 1997.
- Кавалевіч, А. Наш родны кут: Замалёўкі, нарысы, апавяданні / А. Кавалевіч. - Міёры, 1998.
- Кавалевіч, А. Прыстанак / А. Кавалевіч. - Наваполацк, 1995.
Літаратура аб жыцці і творчасці:
- Аляксей Кавалевіч // На падкове Дзвіны : зборнік / уклад. Л. А. Матэленак. - Мінск : Нацыянальная біблятэка Беларусі, 2022. - С.81 - 90.
- Матэленак, Л. Уваскрасае ў памяці былое : [Да 85-годдзя А.П.Кавалевіча] / Л.Матэленак // Міёрскія навіны. - 2014. - 26 ліп.С. 4.
- Салтук, А. Тут жыве чалавек // Вiцебскi рабочы. - 2007. - 1 лют. - С. 16.
- Тышко, Я. Руплівы Аляксей : [Пра паэта-лірыка, журналіста з Мёраў і яго кнігі Аляксея Пятровіча Кавалевіча] // Нар. слова. - 2004. - 27 ліп. - С.
- Тышко Я. Так трымаць !- мой наказ юбіляру: [Аляксею Пятровічу Кавалевічу – 75 лет/] Я.Тышко // Міёрскія навіны. - 2004.-27ліп.-С.3
- Янукоў, Т. Узгадаваны на шчодрай ніве: /Т. Янукоў // Віц. рабочы. - 1998. - 20 студз.
Касаты Дзмітрый-Мечыслаў - не надта вядомы польскі паэт і перакладчык. Нарадзіўся 3 верасня 1914 года ў сям’і Аляксея і Яніны з роду Крыўко ў Дзісне. Пра гэта сведчыць метрыка, выдадзеная ксяндзом. Аднак сам адзначаў, што паходзіць з-за Нёмана, дзе на нямецка-расійскай мяжы бацька служыў пагранічнікам. У час Першай сусветнай вайны знаходзіўся ў эвакуацыі з маці, якая працавала служанкай. Бацька трапіў у палон, дзе займеў сухоты, а таму памёр ад хваробы ў 1921 годзе.
У сям’і было паўтара гектара зямлі ў вёсцы Падліпкі-2. Жылі бедна.
Толькі дзякуючы настойлівасці маці, уласным здольнасцям і падтрымцы настаўнікаў закончыў гімназію ў Дзісне, хаця былі перапынкі ў вучобе, у час якіх пасвіў кароў у дзядзі. Друкавацца пачаў у гімназічным часопісе. Першы верш “Сёння я сам” змешчаны ў №1 “Нашага голаса” ў 1931 годзе. З чацвёртага нумара з’яўляўся намеснікам рэдактара, а ў 1935-36 гадах яго галоўным рэдактарам. У 1935 годзе за кошт гімназіі надрукаваў зборнік “Свянтаянскія агні”. Экзамен на атэстат сталасці здаў у Навагрудку ў 1937-м. Далей вучыўся ў Варшаве. Перакладаў вершы і народныя песні на польскую мову. У час вучобы друкаваў вершы ў “Маладых пёрах”. Пасля вайны паэзіяй займаўся эпізадычна. У 1939-41 гадах настаўнічае ў савецкіх школах. Падчас нямецкай акупацыі працуе ў гаспадарцы цесця-фельчара. 12 сакавіка 1945-га прызваны ў Войска Польскае. Удзельнічаў у ваенных дзеяннях. Дэмабілізаваны 12.11.1945, працаваў ў Новым Томысе. З 1 чэрвеня 1947 года становіцца кіраўніком аддзела асветы і культуры, займае іншыя пасады ў Вальбжыху. З 1952-га – дырэктар бюро мастацкіх выстаў у Вроцлаве. Меў сына і дочку. Памёр 11 мая 1993 года.
Літаратура аб жыцці і творчасці:
- Матэленак, Л. Творцы першай хвалі: [Ян Гушча, Дзмітрый-Мечыслаў Касаты, Пётра Беларус] / Л. Матэленак // Міёрскія навіны. – 2017. – 20 чэрв. (№49). – С.6
Касаты Дзмітрый-Мечыслаў нарадзіўся 2 жніўня 1952 года ў вёсцы Новае Сяло Язненскага сельсавета ў сялянскай сям’і. Вучобу пачаў у Сарочынскай пачатковай школе, у 1968 годзе закончыў Улінаўскую васьмігодку, а праз два гады – Лужкаўскую СШ у Шаркаўшчынскім раёне. Затым загадваў Гатоўшчынскім клубам на Глыбоччыне. У 1971 годзе завочна паступіў на філалагічны факультэт Магілёўскага педінстытута. Адначасова працаваў настаўнікам у Паташнянскай і Бялянскай васьмігодках, Цвецінскай СШ. З дзіцячых гадоў пісаў нататкі для рэспубліканскага радыё, выданняў для дзяцей. Настаўнікам пачаў супрацоўніцтва з раённай газетай “Сцяг працы”, а ў 1975 годзе яго запрасілі на работу ў рэдакцыю. Прайшоў шлях карэспандэнта, загадчыка аддзелаў пісьмаў і сельскай гаспадаркі, адказнага сакратара. Актыўна друкаваўся ў газетах “Віцебскі рабочы”, “Сельская газета”, “Настаўніцкая газета”. У 1987-89 гадах вучыўся ў Мінскай ВПШ, пасля вярнуўся ў рэдакцыю раёнай газеты намеснікам рэдактара. Пісаў вершы, апавяданні, гумарэскі. Выдаў кнігу “На хвалях часу” (1998), зборнік прозы і паэзіі “Ядрыца” (2002). Адзін з першых стаў асвятляць рэлігійныя тэмы. Член Саюза журналістаў з 1978 года, узнагароджаны нагрудныя знакам “Выдатнік друку” ў 2002 годзе. Пасля выхаду на пенсію – 1 студзеня 2013 года – жыве ў Рэчыцы.
Творы:
- Касаты, Л. На хвалях часу: нарысы, замалёўкі, артыкулы / Л. Касаты. – Міёры, 1998. – 201с.
Літаратура аб жыцці і творчасці:
- Людзвіг Касаты // На падкове Дзвіны : зборнік / уклад. Л. А. Матэленак. - Мінск : Нацыянальная біблятэка Беларусі, 2022. - С.92 - 96.
- Мателенак, Л. Не зарасці пракладзенаму следу: Людвіг Касаты/ Л. Матэленак // Міёрскія навіны. – 2017. – 24 кастр. (№85). – С.7.
Касаты Станіслаў Канстанцінавіч нарадзіўся 6 мая 1940 года ў вёсцы Новае Сяло Язненскага сельсавета ў сялянскай сям’і. З 18 гадоў звязаў свой лёс з Маладзечна, дзе працаваў газаэлектрасваршчыкам, камендантам маладзёжнага інтэрната. Пасля службы ў арміі скончыў Магілёўскую сярэднюю спецыяльную школу транспартнай міліцыі ў 1971 годзе. Чвэрць стагоддзя працаваў у аддзеле транспартнай міліцыі на станцыі Маладзечна. Старшы лейтэнант, чарнобылец. Адразу пасля аварыі на АЭС арганізаваў вываз дзяцей з небяспечнай зоны. Толькі і гэтай нядоўгай камандзіроўкі хапіла, каб падарваць здароўе. Вершамі захапіўся ў сталым узросце, калі ў 1989 годзе выйшаў на пенсію. Удзельнічаў у літаратурных аб’яднаннях “Купалінка” пры рэдакцыі “Маладзечанскай газеты”, “Агмень” – пры гарадскім Палацы культуры. Друкаваўся ў “Маладзечанскай газеце”, “Міёрскіх навінах”, у калектыўным зборніку маладзечанскіх паэтаў “Погляды” (2003). Прамянёвая хвароба забрала яго 20 жніўня 2009 года.
Літаратура аб жыцці і творчасці:
- Станіслаў Касаты // На падкове Дзвіны : зборнік / уклад. Л. А. Матэленак. - Мінск : Нацыянальная біблятэка Беларусі, 2022. - С.97 - 100.
- Мателенак, Л. Не зарасці пракладзенаму следу: Станіслаў Касаты / Л. Матэленак // Міёрскія навіны. – 2018. – 9 студзеня (№3). – С.7.
Кожан Станіслаў Пятровіч Нарадзіўся 10 мая 1946 года ў в. Орцы Міёрскага раёна. З 1982 года звязаў сваю дзейнасць з кніжным гандлем і кнігавыданнем. У 1982-1996 гадах быў дырэктарам Камчацкага аблкнігатарга, дырэктарам аб'яднання Камчаткніга. З 1996 года-прэзідэнт холдынгавай кампаніі "Новая кніга". Заснаваў "Бібліятэку" Новай кнігі"", выдаючы фотаальбомы Камчацкай тэматыкі, творы камчацкіх пісьменнікаў і краязнаўцаў. Лаўрэат краязнаўчай прэміі імя С. П. Крашаніннікава (2008). Імя С. П. Кожана ўнесена ў энцыклапедыю "Лепшыя людзі Расіі". У 2021 годзе пабачыла свет аўтабіяграфічная кніга «Жыццё як на далоні. Ад Беларусі да Камчаткі".
Творы:
- Кожан, Станислав Петрович Жизнь как на ладони. От Беларусі до Камчатки [Текст] / Станислав Кожан. - Петропавловск-Камчатский : Изд-во "Новая книга", 2021. - 568с.
Кукуць Міледзій Мікалаевіч – паэт і празаік – нарадзіўся ў сялянскай сям’і 27 чэрвеня 1953 года ў вёсцы Усаўцы Новапагосцкага сельсавета. Закончыў Беларускую сельскагаспадарчую акадэмію, працаваў электрыкам, інжынерам-механікам, старшынёй калгаса, апошнім часам – начальнікам аддзела дзяржтэхнагляду Шаркаўшчынскага райвыканкама. У літаратуру прыйшоў у сталым узросце, творчасцю пачаў займацца ў 1992 годзе. Вершы і прозу друкаваў у раённых, у тым ліку і “Міёрскіх навінах”, абласных і рэспубліканскіх выданнях Ён – аўтар кніг “Адзін дзень і ўсё жыццё” (1997), “Чысціня душы” (2008), “Сялянскі лёс”, “На сёмым небе”. Змяшчаў творы ў зборніках мясцовых аўтараў “Шаркаўшчынскаму краю” (2002), “Пяе душа паэта…” (2017), аповесць “У палоне кахання” апублікаваў у калектыўным зборніку прозы сучасных беларускіх пісьменнікаў “Ева ў пошуках Адама” (2016). З аповесцю “На сёмым небе” ў 2014 годзе заняў другое месца ў рэспубліканскім конкурсе на лепшы літаратурны твор года ў намінацыі “Проза”. Яго верш “Шаркаўшчынскі край” стаў своеасаблівым гімнам раёна. Міледзій Кукуць удастоены ганаровага звання “Чалавек года Шаркаўшчыны-2014”. Ён – член Саюза пісьменнікаў Рэспублікі Беларусь з 2006 года.
Творы:
- Кукуць,Дасье на Трампа : Гістарычны раман / Міледзій Кукуць. – Мн.: АА.М.Варааксін, 2022. – 264с.
- Кукуць, М. На сёмым небе: Аповесць, апавяданні / М. Кукуць – Мн.: Маст. літ., 2013. – 221с.
- Кукуць, М. Чысціня душы: вершы, аповесць / М. Кукуць. – Мн.: Маст. літ., 2008. – 78с.
Літаратура аб жыцці і творчасці:
- Берніковіч, Дз. Міледзій Кукуць: “ За ўсё ўдзячны лёсу” / Дз. Берніковіч // Витебские вести. – 2015. – 4 апр. - С.12.
- Краснова-Гусаченко, Т. О любви, надежде, вере: [О книге Миледия Кукутя « На семым небе»] / Т. Краснова-Гусаченко // Витебские вести. –2013. – 5 сент. – С.20.
- Міледзій Кукуць// На падкове Дзвіны : зборнік / уклад. Л. А. Матэленак. - Мінск : Нацыянальная біблятэка Беларусі, 2022. - С.159 - 163.
- Мателенак, Л. Не зарасці пракладзенаму следу: Міледзій Кукуць / Л. Матэленак // Міёрскія навіны. – 2017. – 22 жніўня (№67). – С.7.
- Матэленак, Л. Усё з жыцця: [Пра прэзентацыю кнігі пісьменніка-земляка Міледзія Кукуця "У палоне кахання" у Міёрскай цэнтральнай бібліятэцы] / Л. Матэленак // Мiёрскiя навiны. – 2019. - 19 сакав. (№23). - C. 6.
Кунцэвіч Іван Іванавіч нарадзіўся ў 1948 годзе ў Новым Пагосце. Вучыўся ў Калінінградзе, там скончыў школу і ў тэхнічным інстытуце рыбнай прамысловасці атрымаў спецыяльнасць інжынера-тэхнолага. Пасля працаваў на Рыжскай базе рэфрыжаратарнага флоту. Хадзіў на рыбаперапрацоўваючых плаўбазах рыбмайстрам, інжынерам-тэхнолагам, памочнікам капітана па вытворчасці. Мора пакінула глыбокі след у яго біяграфіі і адлюстравалася ў творчасці. Друкаваўся ў газетах “Рыбак Латвіі”, “Рускае слова”, у альманахах “Русло”, “Сонет”, “Светоч”. Аўтар паэтычных зборнікаў “Пляска зори» (1999), «Я прибегу к воротам Рая» (2001), «Ревность» (2003). «Жасминовый дождь» (2007), «В русле жизни» (2012), «Роман сердца» і «Встреча (2013). У інтэрнэце на сайце Проза.ру апублікаваў кнігу “Заметки о поэзии», урывак з якой увайшоў у міжнародны зборнік “Русская проза” (2012, Рига, «Светоч»). З 2002 года член Расійскага міжрэгіянальнага саюза пісьменнікаў Санкт-Пецярбурга, член Міжнароднай асацыяцыі пісьменнікаў і публіцыстаў. Жыве ў Рызе, часта наведвае родныя мясціны.
Творы:
- Кунцевич, И. В русле жизни / И. Кунцевич. – Рига, 2012. – 300с.
- Кунцевич, И. Пляска зари: Стихи / И. Кунцевич. –Рига: Русло, 1999. – 64с.
- Кунцевич, И. Радость, которую ты подаришь: стихи / И. Кунцевич. –Рига, 2015. – 256с.
Літаратура аб жыцці і творчасці:
- Іван Кунцэвіч // На падкове Дзвіны : зборнік / уклад. Л. А. Матэленак. - Мінск : Нацыянальная біблятэка Беларусі, 2022. - С.112 - 117.
- Матэленак, Л. Візіт у рэдакцыю: [Пра нашага земляка Івана Іванавіча Кунцэвіча] / Л. Матэленак // Міёрскія навіны. – 2016. – 30 жніўня. – С.5.
- Матэленак, Л. “Занясіце ў спісы: [Пра нашага земляка Івана Іванавіча Кунцэвіча] / Л. Матэленак // Міёрскія навіны. –2014. – 30 жніўня. – С.7.
- Матэленак, Л. Не зарасці пракладзенаму следу: Іван Кунцэвіч / Л. Матэленак // Міёрскія навіны. – 2017. – 17 кастр. (№83). – С.7.
- Матэленак, Л. Паэт у родным краі: [Пра паэта-земляка Івана Кунцэвіча і яго кнігу “Встреча”] / Л. Матэленак // Міёрскія навіны. –2016. – 29 верасня. – С.7.
Курыльчык Рышард нарадзіўся ў 18 мая 1945 года у вёсцы Дзедзіна Міёрскага раёна. Пазней яго бацькі пераехалі на сталае месца жыхарства ў Польшчу. Рышард атрымаў адукацыю інжынера-канстуктара, выдатны спецыяліст па будаўніцтве буйных электрастанцый, у тым ліку атамных. Знакаміты польскі палітык, дзяржаўны дзеяч, працаваў на розных высокіх пасадах, у прыватнасці ваяводам Слупскімі Паморскім, намеснікам міністра ў Варшаве. Рышард Курыльчык – пісьменнік, вядомы не толькі ў Польшчы, аўтар незвычаных гістарычных раманаў і аповесцяў, якія ў сціслай форме ахопліваюць вялізныя часавыя і тэрытарыяльныя абшары гісторыі. Ён шукае адказу на шматлікія загадкі гісторыі, над якімі б’юцца даследчыкі розных эпох. Аднак робіць гэта не толькі на грунце гістарычных звестак, але і па-мастацку займальна. Нездарма ў Польшчы яго называюць апошнім з магікан у галіне гістарычнай прозы. З’яўляецца аўтарам гістарычных кніг “Ерусалім, Ерусалім” (1984), “Ад Маратону да Ардэрыкі” (1986). “Нязломны з Назарэта” (1991, 2004), “Сакрэтныя архівы Камбоджа» (1990), «Апошні апостал» (1995), “Папа Рымскі” (2002), “Славянскі світанак” (2003). У 2007 годзе ў перакладзе на беларускую мову выйшла кніга “Славянскі світанак”. У 2011 годзе ў перакладзе вядомага журналіста-пісьменніка Анатоля Бутэвіча надрукаваны на беларускай мове яшчэ адзін твор “Нязломны з Назарэта”.
Творы:
- Курыльчык, Р. Славянскі світанак: Аповесць / Р. Курыльчык. – Мн.: Чатыры чвэрці, 2007. - 153с.: іл.
- Курыльчык, Р. Нязломны з Назарэта / Р. Курыльчык. – Мн.: Чатыры чвэрці, 2007.
Літаратура аб жыцці і творчасці:
- Ермалёнак, В. Чароўных вандровак пярсцёнкі: Краязнаўчыя маршруты па Міёрскаму раёну / В. Ермалёнак. – Мн.: Капитал Принт, 2017. – С.105-106.
- Ермалёнак, В. Яго кнігі захапляюць: [Пра нашага земляка Рышарда Курыльчыка] / / В. Ермалёнак // Міёрскія навіны. – 2011. – 18 студз. С.4.
- Панізнік, С. Польскі пісьменнік – наш зямляк: Рышард Курыльчык / С. Панізнік // Міёрскія навіны. – 2007. – 1 студз. - С.4.
Мароз Браніслаўнарадзіўся 4 мая 1938 года ў вёсачцы Міёркі-2, якая пазней стала называцца Дубашынскі Двор. Пасля дзесяцігодкі на выдатна закончыў мінскую школу кінамеханікаў і затым з 1960 па 2002 год працаваў кінамеханікам, займаў розныя пасады ў кінасетцы раёна і горада. Супрацоўніцтва з раённай газетай пачаў невялікімі штотыднёвымі рэкламнымі заметкамі пра кінафільмы. Потым да іх далучыліся вершы, першым апавяданнем стала “Дзень добры, сынок”. Больш за трыста вершаў і баек, дзясяткі апавяданняў надрукаваў у “Браслаўскай звяздзе”, “Вожыку”, “Літаратуры і мастацтве”, “Звяздзе”, “Чырвонай змене”, “Сельскай газеце”, “Віцебскім рабочым” і іншых выданнях. На яго тэксты напісаны гімн Міер і шмат песень, а “Святы Юзафат” увайшла ў парафіяльны песеннік і выконваецца кожную пятніцу ў мясцовым касцёле. Адзіную ўласную кнігу лірыкі, баек, гумарэсак, прыпевак “Добра дзень, мае родныя людзі”выдаў невялікім накладам у Мінску ў 2010 годзе. Памёр 18 жніўня 2015 года.
Творы:
- Мароз, Б. Добра дзень, мае добрыя людзі”: зборнік вершаў / Б. Мароз. – Мн., 2010. – 76с.
Літаратура аб жыцці і творчасці:
- Браніслаў Мароз // На падкове Дзвіны : зборнік / уклад. Л. А. Матэленак. - Мінск : Нацыянальная біблятэка Беларусі, 2022. - С.319 - 325.
- Басікірская, А. Для нас ён стаў народным: [Пра паэта Браніслава Мароза] / А. Басікірская // Міёрскія навіны. – 2017. – 22 жніўня (№67). –С.7.
- Матэленак, Л. Не зарасці пракладзенаму следу: Браніслаў Мароз / Л. Матэленак // Міёрскія навіны. – 2017. – 18 ліпеня (№57). – С.6.
Масла Алена Сцяпанаўна– пісьменніца - казачніца, журналіст, літаратурны рэдактар, перакладчык, сцэнарыст, літаратуразанаўца.
Нарадзілася ў 1967 годзе ў Мілашовеў сям’і настаўнкаў філолагаў. Закончыла Мілашоўскую васьмігодку і Міёрскую СШ № 2 з медалём, у 1989 годзе – факультэт журналістыкі БДУ. Працавала пераважна ў СМІ для дзяцей, была галоўным рэдактарам газеты для падлеткаў «Переходный возраст» і літаратурна-мастацкага часопіса «Бярозка», загадчыцай рэдакцыі дзіцячай літаратуры ў выдавецтве «Мастацкая літаратура». Член рэдкалегій часопісаў «Вясёлка» і «Бярозка».
Друкавацца пачала ў 10-гадовым узросце ў газетах «Сцяг працы», дзе і адбыўся літаратурны дэбют, «Піянер Беларусі», «Чырвоная змена», часопісах «Вясёлка», «Бярозка» і інш. Першыя кнігі-казкі «Таямніца закінутай хаты» і «Рождество у крёстной» выйшлі ў 2005 годзе, потым былі «Вандроўка з божымі кароўкамі» (2007), «Першая прыгажуня» і «Як пані Чаротная на госці
ў Палангу бегала» (2010), «Пацучок Фэлік падарожнічае» (2013), «Жывыя рэчы» і «Мяне завуць Лахнэска» (2016), «Балотныя прыгоды. Цікавінкі ад Бульбінкі і Журавінкі» (2019), «Адкрыцці стагоддзяў» (2020).Алена Масла актыўна друкавалася ў часопісах «Маладосць», «Дзеяслоў», «Верасень», «Полымя», газеце «Літаратура і мастацтва». Лаўрэат літаратурных прэмій «Залаты купідон» (2010), імя Васіля Віткі (2012), Міжнароднай прэміі імя Віталя Біянкі ў намінацыі «Казка» (2018). Казкі перакладаліся на рускую, украінскую, сербскую, чэшскую, польскую, нямецкую, марыйскую і іншыя мовы.Неаднаразова творы адзначаліся дыпломамі чытацкіх сімпатый, чытачы газеты «Наша ніва» прызналі яе кнігі лепшымі ў намінацыі «Дзіцячая літаратура», па казцы «Лагодны воўк» на «Беларусьфільме» зняты аднайменны мультфільм (2018), а па казцы «Мяне завуць Лахнэска» – мультфільм «Прыгажун і Пачвара» (2019). хрэстаматыі-дапаможніку «Сустрэча з пісьменнікам, або як зрабіць урок чытання любімым» (Беларуская энцыклаедыя імя Петруся Броўкі, 2021), у якой змешчаны біяграфіі 24 сучасных творцаў, што пішуць для дзяцей, ёсць і эсэ Алены Масла пра сябе.
Алена Масла – арганізатар Мілашоўска-Мілашаўскіх чытанняў, якія прысвечаны папулярызацыі гісторыі родных мясцін і культуры Беларусі.
Творы:
- Закаханы ў Снягурку : апавяданні, казкі, мініяцюры / [уклад. А. С. Масла]. - Мн. : Маст. літ., 2012. - 253, [1] с.. - (Маладзік)
- Масла, А. С. Балотныя прыгоды : цікавінкі ад Бульбінкі і Журавінкі / Алена Масла ; мастак Аксана Аракчэева. - Мінск : Пачатковая школа, 2019. - 68, [3] с.
- Масла, А. С. Вандроўка з божымі кароўкамі : казач. аповесць / А. С. Масла. - Мн. : Маст. лiт., 2007. - 62 с.: іл.
- Масла, А. С. Жывыя рэчы : казкі / Алена Масла ; [аўт. пыт. і заданняў І. А. Буторына]. - Мн. : Народная асвета, 2012. - 63, [1] с.
- Масла, А. С. Пацучок Фэлік падарожнічае : казка / Алена Масла ; мастак Марыя Каратаева. - Мн. : Звязда, 2013. - 32 с.
- Масла, А. С. Першая Прыгажуня : мудрыя казкі - малым і вялікім падказкі / Алена Масла ; мастак Тамара Шэлест. - Мн. : Лiтаратура i Мастацтва, 2010. - 136 с.
- Масла А.С. Таямніца закінутай хаты :казкі/Алена Масла.-Мн.: Маст.літ,2010.-110с.: іл.
- Масло А.С. Рождество у крёстной : правдивые истории и немножко волшебства /Е.Масло.- Мн.: Кавалер Паблишерс,2005.-47с.: ил.
- Масла, А. С. Як пані Чаротная на госці ў Палангу бегала : казачныя гісторыі з жыцця дапытлівай рапухі-вандроўніцы, расказаныя ёй самой / Алена Масла. - Мн. : Маст. літ., 2010. - 85, [2] с.. - (Казкі XXI стагоддзя)
- Муравейка, І. А. Чалавек усміхаецца : текст / Іван Муравейка ; [складальнік А. С. Масла ; мастак К. Баранава]. - Мінск : Беларуская Энцыклапедыя, 2021. - 31 с.
- Цвёрды арэшак : абразкі, апавяданні, прыпавесці, навелы, фантазіі / [уклад. А. Масла]. - Мн. : Маст. літ., 2013. - 284 [3] с.. - (Маладзік; кн. 4)
- Як мядзведзь пчаляром стаў : казкі / уклад. В. Аляксеева ; мастак М. Каратаева. - Мн. : Звязда, 2015. - 149, [1] с.. - (Казачны куфэрак)
Літаратура аб жыцці і творчасці:
- Весялуха, М. Сваякі... па Мілашах / М. Весялуха // Літаратура і мастацтва. - 2014. — 3 кастр. — С. 9.
- Крук, Н. Казачніца XXI стагоддзя // Міёрскія навіны. - 2010. - 6 лістап. - С.
- Лях, Г. Вандроўка па шчасце / Г. Лях // Літаратура і мастацтва. - 2013. — 12 ліп. — С. 4.
- Масла, А. Лістота шэпча галасамі Мілашаў / А. Масла // Культура. - 2014. — 16 жн. — С. 15.
- Масла, А. Мяне завуць Лахнэска / А. Масла // Полымя. - 2016. — № 11.— С. 188.
- Масла, А. Пароль: бэз у квецені / А. Масла ; гутарыла М. Весялуха // Звязда. - 2014. — 21 кастр. — С. 6.
- Масла, А. Шклянка, поўная напалову, або Спроба дыягностыкі працэсаў у беларускай дзіцячай літаратуры / А. Масла // Дзеяслоў. - 2016. — № 3. — С. 262—270.
- Мателенок, И. Вернисаж на сельском гумне / И. Мателенок // Витебские вести. - 2016. — 10 сент. — С. 10.
- Матэленак, Л. Пераклічка талентаў / Л. Матэленак // Міёрскія навіны. - 2012. — 10 ліп. — С. 3.
- Наханькова, Т. Прыемна пазнаёміцца: У падарожжа – з Аленай Масла і выдавецтвам “Пачатковая школа” / Т. Наханькова // ЛіМ. – 2019. – 12 красав. (№15). – С. 11.
- Рынкевіч, К. У свеце казак Алены Масла / Кацярына Рынкевіч // Міёрскія навіны. - 2022. — 7 мая. — С. 8.
- Смірнова, Д.Месца казкі ў жыцці сучаснай літаратуры : Алена Масла / Д.Смірнова // Лім. - 2020. - 26 чэрв (№24). - С.16.
- Цярэшка, А. Як імпрэзе пабагацець на падзеі / А. Цярэшка // Культура. - 2016. — 24 верас. (№ 39). — С. 13.
Манцэвіч Барыс Флоравіч ннарадзіўся на Міёршчыне 28 студзеня 1933 года ў настаўніцкай сям’і. Бацька Флор Данатавіч у 1939 годзе на Народным сходзе Заходняй Беларусі ў Беластоку выступаў з дакладам па другім пытанні аб уваходжанні Заходняй Беларусі ў склад Беларускай ССР, а тым самым у склад
СССР. Актыўна ўдзельнічаў у арганізацыі савецкай школы на Міёршчыне. З пачаткам вайны расстраляны захопнікамі. Маці Аляксандра Міхайлаўна са
старэйшымі дзецьмі ўдзельнічала ў падпольным руху, з’яўлялася камісарам партызанскага атрада і арганізатарам адзінага ў Беларусі падпольнага партызанскага атрада «Масква». У пасляваенны час стварала першы на Міёршчыне Аляксандроўскі дзіцячы дом, працавала ў ім дырэктарам Барыс Манцэвіч скончыў у 1952 годзе Мёрскую СШ (трэці выпуск), адолеў факультэт журналістыкі БДУ і затым Мінскую ВПШ (1965), працаваў на розных пасадах у рэдакцыі Вілейскай раённай газеты «За савецкую Радзіму», у Вілейскім гаркаме КПБ, потым шмат гадоў – рэдактарам Бярэзінскай раёнкі «Сцяг Леніна», пазней – «Бярэзінскай панарамы». Друкаваўся ў розных перыядычных выданнях Беларусі, нават Расіі. Публікацыі ў СМІ і запісы ўласнага дзённіка, які вёў з 1949 года, на схіле гадоў пашырыў да літаратурных твораў. У 2019 годзе выдаў кнігу сатыры і гумару «Ну і ну», у 2020–2021 гадах – з выдавецтваў Мінска і Вілейкі «залпам» выйшлі невялікімі накладамі зборнікі «Дзіцячая логіка», «Водавароты лёсу», «Жыццё пражыць…», «Дарога ў журналістыку», «Вайна, вайна…», «Падлетак Юрка-партызан», «Беларускасць. Фрагменты з уласнага дзённіка».Юрый Манцэвіч – член Саюза журналістаў Беларусі з 1958 года, удзельнік ліквідацыі наступстваў аварыі на Чарнобыльскай АЭС. Яго жыццёвы шлях закончыўся 18 жніўня 2022 года на Вілейшчыне.
Літаратура аб жыцці і творчасці:
- Манцэвіч, Б.Ф. І смех,і грэх.. : сатыра і гумар / Барыс Манцэвіч.- Вілейка, 2016.- 84с.
- Манцэвіч, Б.Ф. Перажытае і пачутае : паэма,былі,апавяданні вершам,лісты ад Ганны Новік / Барыс Манцэвіч.- Вілейка, 2016.- 48с.
- Манцэвіч, Б.Ф. Скрыжалі майго маленства : ваенныя успаміны хлопчыка з Мёршчыны / Барыс Манцэвіч.- Мн. : Выдавец А.М.Янушкевiч, 2017.- 169,[1]с.
Літаратура аб жыцці і творчасці:
- Матэленак, Л. Камісар [Пра новую кнігу Барыса Манцэвіча "Сказанне аб роднай маці"] / Л. Матэленак // Міёрскія навіны. - 2024. - 27 студзеня. - С.6.
- Манцэвіч, Б.Ф. // На падкове Дзвіны : зборнік / уклад. Л. А. Матэленак. - Мінск : Нацыянальная біблятэка Беларусі, 2022. - С.117 - 128.
- Матэленак, Л.Пісаць не забываецца рука... [Пра пісьменніка - земляка Барыса Манцэвіча] / Л.Матэленак // Міерскія навіны. — 2022. — 11студз.9№3). — С.6.
Панізьнік Сяргей Сцяпанавіч–адзін з вядомых паэтаў Беларусі. Нарадзіўся 10 мая 1942 года ў в.Бабышкі Міёрскага раёна ў сялянскай сям’і. Скончыў Магілёўскае мед. вучылішча (1962), факультэт журналістыкі Львоўскага вышэйшага ваенна-палітычнага вучылішча (1967). З 1967 года - ваенны журналіст. З 1977года працаваў у газеце “Вячэрні Мінск”, з 1980 года – на Дзяржтэлерадыё БССР, у 1982-96 – у выдавецтве “Юнацтва”, адначасова ў 1992-94 - у Нацыянальным навукова-асветніцкім цэнтры імя Ф. Скарыны, у 1996-99 – вучоны сакратар Літаратурнага музея Я. Купалы. Друкуецца з 1959г. (мае псеўданім Сяргей Папар). У зборніках паэзіі “Кастры Купалля” (1967), “Палявая пошта” (1972), “Крона надзеі” (1975),“Чало і век” (1979), “Слова на дабрыдзень” (1982), “Мацярык” (1984), “Стырно” (1989), “А пісар земскі...” (1994), “Сустрэча роднасных сусветаў” (1997) - услаўленне роднага краю і яго духоўнай спадчыны, пераемнасці пакаленняў, філасофскі роздум над часам і гісторыяй свайго народа. Аўтар кнігі публіцыстыкі “Пасля вогненных вёсак...” (1980), дакументальнай аповесці “Браніслава” (1985), “Асвейская трагедыя” (1992) пра Саласпілскі лагер смерці. Піша для дзяцей: зборнікі вершаў “Адкуль вясёлка п’е ваду” (1981), “Жыцень” (1986), “Мы – грамацеі” (1989), “Золкая зёлка” (1999). З 1990 года ўкладае штогоднік літаратуры “Бацькаўшчына”. У перыядычным друку выступае па праблемах сучаснага літаратурнага працэсу. Член Саюза пісьменнікаў Беларусі (1967).
Творы:
- Панізьнік, С. А пісар земскі: Вершы / С. Панізнік. – Мн., 1994.
- Панізьнік, С. Адкуль вясёлка п’е ваду: Вершы / С. Панізнік. – Мн., 1981.
- Панізьнік С. Браніслава: Дакументальная аповесць / С. Панізнік. – Мн., 1985.
- Панізьнік, С. Жыцень: вершы : [для сярэд. і ст. шк. узросту] / С. Панізнік. - Мн.: Юнацтва, 1986. - 190с.
- Панізьнік, С. Кастры Купалля: лірыка / С. Панізнік. – Мн.: Беларусь, 1967.-63с.
- Панізьнік, С. Крона надзеі: лірыка / С. Панізнік. - Мн.:Маст.літ., 1975.-142с.
- Панізнік, С.Літары ў расе:зборнік вершаў для дзяцей / С.Панізнік.-Мн.:Выд.В.Хурсік,2011.-71с.
- Панізьнік, С. Мацярык: Кніга лірыкі / С. Панізнік. - Мн., 1984.
- Панізьнік, С.С. На падкове Дзвіны / Сяргей Панізьнік.- Мінск : Тэхналогiя, 2019. - 167с.
- Панізнік, С.На ўсе вякі: Зборнік вершаў / На беларускай мове і ў перакладах на англійскую і французскую мовы. — Мінск: В.Хурскі, 2011. — 174 с.
- Панізьнік, С. Освейская трагедия: Книга народной памяти. Документальная повесть / С. Панизник. – Мн., 1992.
- Панізьнік, С. Палявая пошта : вершы / С. Панізнік. – Мн.: Маст.літ., 1972.-86с.
- Панізьнік, С. Пасля вогненных вёсак… / С. Панізнік. – Мн., 1980.
- Панізьнік, С. Пры свячэньні: Зборнік вершаў / С. Панізнік. – Вільня: Наша будучыня, 2004.
- Панізьнік, С. Слова на дабрыдзень: лірыка / С. Панізнік. - Мн.: Маст. літ., 1982. -110с.
- Панізьнік, С. Стырно: вершы / С. Панізнік. – Мн.: Маст. літ., 1989.-134с.
- Панізьнік, С. Сустрэча роднасных сусветаў / С. Панізнік. - Мн., 1997.
- Панізьнік, С. Чало і век: кніга паэзіі / С. Панізнік. - Мн.: Маст. літ., 1979.-111с.
- Арэлі : Сяргей Панізнік у вершах і песнях[аудыёзапіс] / Сяргей Панізнік.-Мінск : Вигма-компания*НЦИС , 2011.-1электрон.опт.диск(СDROM)
- Панізнік, С. С. Бераг продкаў берагу : Вершы / С. Панізнік // Полымя. - 2021. - № 7. - С. 75-78.
- Панізнік, С. С. Было б горка, каб не Рыгорка / С. Панізьнік // Маладосць. - 2020. — № 1. — С. 8.
- Панізнік, С. С. [Вершы] / Сяргей Панізьнік // Літаратура і мастацтва. - 2023. — 19 мая. — С. 8.
- Панізнік, С. З мелодыяй Айчыны не скоцімся ў лагчыны : [фальклор] / С.Панізнік // Міёрскія навіны. -2015. - 19 студ. - С. 6.
- Панізнік, С. Рыфмаванае маўленне землякоў / С.Панізнік // Літаратура і мастацтва. - 2016. - 25 сак. (№).- С. 10.
Літаратура аб жыцці і творчасці:
- Саламевіч,І.У.Панізнік Сяргей Сцяпанавіч / Саламевіч І.У.// Бел. энцыклапедыя: У 18 т. / рэдкал.: Г. П. Пашкоў [і інш.]. - Мн. : БелЭН, 2001. - Т.12. - С.46.
- Панізнік Сяргей// Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Міёрскага раёна / рэдкал. Г. М. Маняк [і інш.].- Мн., 1998.- С.534-535.
- Аўсяннікава, Т. П. Развага над лістамі Яўгеніі Янішчыц да Сяргея Панізніка / Т. Аўсяннікава // Полымя. - 2021. - №11. - С. 115-123.
- Берлеж, М. Веку, Радзіме, Праўдзе / М. Берлеж // Літаратура і мастацтва. - 2012. — 11 мая. — С. 7.
- Весялуха, М. Калі гарэла неба над Дзвіною... / М. Весялуха // Літаратура і мастацтва. - 2013. — 1 сак. — С. 9.
- Весялуха, М. Пад вокладкай / М. Весялуха // Літаратура і мастацтва. - 2012. — 26 кастр. — С. 16.
- Весялуха, М. Песні, далучаныя да вечнасці / М. Весялуха // Літаратура і мастацтва. - 2013. — 21 чэрв. — С. 16.
- Іофе, Э. Пісьменнікі і мастакі — краязнаўцы Віцебшчыны : па старонках выдання М. Півавара "Краязнаўцы Віцебшчыны другой паловы ХХ — пачатку ХХI ст." / Э. Іофе // Роднае слова. - 2012. — № 9. — С. 80—82.
- Казленя, Н. Месца сустрэчы з Латвіяй / Н. Казленя // Краязнаўчая газета. - 2012. — № 37 (кастр.). — С. 2.
- Ліякумовіч, Ц. Б. Плоднае слова роднай мовы : да 80-годдзя Сяргея Панізніка / Цімафей Ліякумовіч // Роднае слова. - 2022. — № 5. — С. 37—38.
- Лясовіч, С. "...Ляжыць мацярык на падкове Дзвіны" / С. Лясовіч // Роднае слова. - 2012. — № 3. — С. 30—33.
- Маляўка, М. З любоўю да Бацькаўшчыны / М. Маляўка // Літаратура і мастацтва. - 2012. — 13 крас. — С. 10.
- Матэленак,Л. Радзімазнаўства – дзіўная навука: [10-годдзе музея Радзімазнаўства і 50-годдзе творчай дзейнасці паэта С.С. Панізніка ] / Л.Матэленак // Міёрскія навіны. - 2009. - 3 кастр.
- Матэленак, Л. Свята паэта : [Сяргея Панізніка (нар. ў 1942) ў Міёрах] // Міёрскія навіны. - 2002. - 21 мая. - С.1.
- Музей радзімазнаўства вярнуўся на радзіму // Культура. - 2013. — 3 жн. — С. 4—5.
- Палякова, Г. Жорсткая праўда / Г. Палякова // Літаратура і мастацтва. - 2013. — 20 верас. — С. 9.
- Панізнік, С. С. Сяргей Панізнік: "І не кніга перад вачыма — неўміручая воля зямлі" / Сяргей Сцяпанавіч Панізнік ; гутарыў Сяргей Чыгрын // Маладосць. - 2020. — № 10. — С. 105—112.
- Пучынскі,Ул.Сплочаныя даўгі : [ пісьменніку,краязнаўцу,грамадскаму дзеячу Сяргею Панізніку- 70гадоў / Ул.Пучынскі // Краязнаўчая газета. - 2012. - №17(418), май.
- Рагойша,В. Ён скарбы творыць, скарбы адкрывае: [да 70годдзя Сяргея Панізніка ] / В.Рагойша // Род.слова. - 2012. - №5. - С.22-25
- Рынкевіч, К. "Ну а сейбіту Сяргею за яго святую дзею чэсць, хвала і юбілейны наш паклон!" / Кацярына Рынкевіч // Міёрскія навіны. - 2022. — 21 мая. — С. 6.
- Творчага даўгалецця, Сяргей Сцяпанавіч! : [Да дня нараджэння С.С. Панізьніка] // Міёрскія навіны. – 2014. – 13 мая. – С.7.
- Трус, М. Сяргею Панізьніку на добры дзень слова / М. Трус // Роднае слова. – 2017 - № 6. – С.3-8.
- Чалавек Свету, улюбёны ў Беларусь: [да 75-годдзя Сяргея Сцяпанавіча Панізніка] // Краязнаўчая газета. – 2017. - №17. – С.2.
- Чыгрын, С.Сяргей Панізнік : “І не кніга перад вачыма - неўміручая воля зямлі” : [Гутарка з беларускім пісьменнікам - земляком Сяргеем Панізнікам] / С.Чыгрын // Маладосць . – №10. – С.105 - 112.
Пётра Просты(сапр. Ільдэфанс Бобіч; 22.1.1890-28.4.1944) нарадзіўся ў в. Дзедзіна Перабродскага сельсавета. Празаік, драматург, публіцыст, перакладчык. Адукацыю атрымаў у Ковенскай гімназіі (1909), Папскім універсіце ў Рыме (1911- 1913), Віленскай духоўнай каталіцкай семінарыі (1915). Друкаваўся ў газетах “Наша Ніва”, “Беларус”, заходнебеларускіх выданнях. Карэспандэнцыі пасылаў з мястэка Новы Пагост гэтага самага раёна. Яго апавяданні, прысвечаныя нялёгкай долі беларускага селяніна, высока ацэньваліся Сяргеем Палуянам і Максімам Багдановічам. Аўтар п’есы “Свякроўка” (не друкавалася), брашуры “Нашто беларусам газеты”. Апошнія гады жыў у Іўі Гродзенскай вобласці, дзе быў растраляны нямецкімі акупантамі.
Літаратура аб жыцці і творчасці:
- Просты Пётра // Беларускія пісьменнікі: Біябібліяграфічны слоўнік. У 6 т. -– Мн., 1995. – Т. 5. - С 57.
- Просты Пётра // Энцыклапедыя літаратуры і мастацтва Беларусі: У 5 т. - Мн., 1986. – Т. 4. – С. 387.
- Трацяк,І.І. Бобіч Ільдэфонс / І.І. Трацяк // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / рэдкал.: Г. П. Пашкоў [і інш.] . - Мн. : БелЭН, 1996. - Т. 2. – С. 199.
- Вабішэвіч, Т. “ Наша будучыня у нашых руках” 6 літаратурная спадчана Пётры Простага у кантэксце беларускага адраджэнскага руху ў пачатку ХХ ст. / Т.Вабішэвіч // Роднае слова. – 2010. - №1. – С.7 – 11.
- Пётра Просты // На падкове Дзвіны : зборнік / уклад. Л. А. Матэленак. - Мінск : Нацыянальная біблятэка Беларусі, 2022. - С.32 - 34.
- Тышко, Я. Святар-пісьменнік з Дзедзіна: [Пётра Просты] / Я. Тышко // Міёрскія навіны. – 2004. – 6 ліпеня.
- Тышко, Я. Знакаміты зямляк / Я.Тышко // Міёрскія навіны. - 2013. -15 студз. - С.4
Радзіхоўская Ірына Георгіеўна нарадзілася 13 лютага 1998 года ў в. Пераброддзе Мёрскага раёна. Паэтэса.
Скончыла Дварнасельскую сярэднюю школу. Яшчэ ў школе пачала пісаць вершы, іх друкавалі ў раённай газеце «Міёрскія навіны», газеце «Пераходны ўзрост», часопісах «Бярозка» і «Вясёлка». У 2016 годзе ў серыі «Маладая паэзія Беларусі» выйшаў яе зборнік вершаў «Ідолта». У 2017 годзе падборка вершаў І. Радзіхоўскай была надрукавана ў альманаху «Дзвіна. Віцебшчына літаратурная». Член Саюза пісьменнікаў Беларусі.
Творы:
1. Радзиховская Ирина // Дзвіна. Віцебшчына літаратурная : альманах / уклад. Т. І. Краснова-Гусачэнка. – Минск : Чатыры чвэрці, 2017. – С. 472–474.
2. Радзіхоўская, І // На падкове Дзвіны : зборнік / уклад. Л. А. Матэленак. - Мінск : Нацыянальная біблятэка Беларусі, 2022. - С.159 - 163.
Літаратура аб жыцці і творчасці:
1. Басікірская, А. Пад агульным небам ходзім па-рознаму / Алена Басікірская // Міёрскія навіны. - 2021. — 4 верас. — С. 5.
2. Радзіхоўская, І. «На напісанне вершаў мяне натхняе само жыццё» / І. Радзіхоўская ; гутарыла Д. Андрыца // Мы і час (Віцебск). – 2019. – 29 сак. – С. 4.
3. Кукуць, Т. Паэзія з сям'і ўзяла выток / Т. Кукуць // Міёрскія навіны. – 2019. – 20 жн. – С. 5.
4.Шпакоўская, Г. На старце / Г. Шпакоўская // Витебские вести. – 2017. – 1 июня. – С. 20.
Савіч-Заблоцкі Войслаў (Суліма-Савіч-Заблоцкі Вайніслаў Казімір Канстанцінавіч; псеўд.: Грамад- зянін з Белай Русі, Граф Суліма, Павел Завіша,Полоцкий Гаврйло; 15.03.1850, па інш. звест- ках 1849, мяст. Панчаны Дзісенскага пав. Віленскай губ., цяпер Мёрскага р-на — пасля 1893), паэт, празаік, публіцыст. Выхоўваўся ў дзеда ў маёнт. Мікалаёва Гарадоцка- га пав. (цяпер Шумілінскага р-на). Вучыўся ў Віленскай гімназіі,у замежных ун-тах (Прага, Лейпцыг, Страсбург). У 1868 узначаліў нацыянальна-асветную супол- ку «Крывіцкі вязок», што ўтварылася ў Пецярбургу і займалася выданнем бел. кніг, збіраннем фальклору, падрыхтоўкай слоўніка і г. д. Улады забаранілі суполку, а яе ўдзельнікаў абвінавацілі ў «сацыялізме і праполь- скіх сімпатыях». Апынуўся пад наглядам паліцыі ў Варшаве, дзе надрукаваў на польскай мове сатырычную паэму «Праўдападобная гісторыя» (1871) і гістарычныя творы пра Каперніка (1873). 3 самага пачатку сваёй літаратурнай дзейнасці зарэкамендаваў сябе як пісьменнік трохмоўны (беларуская, польская і руская), што было характэрным для бел. літаратараў 2-й паловы XIX ст. У 1875—1876 жыў у Галіцыі, у Львове пазнаёміўся з польскім рэвалюцыянерам Б. Ліманоўскім, супрацоўнічаў з выдаўцом час. «Ruch lіtегаскі («Літаратурны рух»), колішнім паўстанцам 1863 А. Гілерам, у Тарнове рэдагаваў польскую газету «Gwiazda» («Зорка»). У 1876 напісаў у Празе польскамоўную паэму «Аповесць пра мае часы», прысвечаную Беларусі напярэдадні паўстання 1863—1864. У 1880-я жыў у Парыжы, спрабаваў выдаваць там газету на французскай мове, чытаць лекцыі пра славянства на рускай мове. У 1885 надрукаваў у Познані гістарычную аповесць «Полацкая шляхта». У 1885—1886 супрацоўнічаў з варшаўскай газетай «Сhwila» («Хвіліна»), У той жа час выдаў у Парыжы брашуру «Яшчз Польшча не загінула, пакуль існуе Расія», чым выклікаў вялікую незадаволенасць польскай эміграцыі. Летам 1887, калі жыў у вялікай беднасці ў Бруселі (Бельгія), папрасіў дазволу ў царскага ўрада вярнуцца з эміграцыі. У канцы снеж. 1887 вярнуўся на радзімў, дзе за ім быў устаноўлены тайны нагляд. У 1888—1889 працаваў у рэдакцыі газеты «Віленскі веснік». У ліст. 1891 апынуўся ў Пецярбургу «з намерам далучыцца да праваслаўнай царквы, веравызнання яго беларускіх продкаў». Яго супярэчлівыя ідэйна-грамадскія пошукі адлюст- роўваюць нялёгкія шляхі станаўлення бел. літаратуры і нацыянальнай культуры таго часу. Асобныя рукапісы і дакументы захоўваюцца ў архівах і бібліятэках Мінска, Вільнюса, Масквы, Санкт-Пецярбурга, Львова, Польшчы.
Літаратура аб жыцці і творчасці:
- Кісялёў, Г. В. Савіч-Заблоцкі Вайніслаў Казімір Канстанцінавіч / Г. В. Кісялёў // Энцыклапедыя літаратуры і мастацтва Беларусі : у 5 т. / рэдкал. І. П. Шамякін [і інш.]. – Мінск : БелСЭ імя П. Броўкі, 1987. – Т. 4 : Накцюрн–Скальскі. – С. 603.
- Савіч-Заблоцкі Вайніслаў // Беларускія пісьменнікі: Біябібліяграфічны слоўнік. У 6 т. Т. 5. – Мн., 1995. – С. 215-216.
- Савіч-Заблоцкі Вайніслаў // Энцыклапедыя літаратуры і мастацтва. У 5 т. Т. 4. – Мн., 1987. – С. 603.
- Савіч-Заблоцкі Вайніслаў // Памяць: Гісторыка-дакументальная хроніка Міёрскага раёна / Уклад. Л.А. Матэленак. – Мн., 1998. – С. 535-538.
- Савіч-Заблоцкі Войслаў // Кузьміч.М.П. Імены, асобы, лёсы: Ураджэнцы Віцебшчыны ў далёкім і блізкім замежжы. - Мн. : Літаратура і мастацтва, 2012. - С.245-246.
- Бахановіч, Н. Л. Асоба і час у публічнай лекцыі "жанчына" Войслава Савіч-Заблоцкага / Н. Бахановіч // Полымя. - 2021. - № 7. - С. 107-125.
- Бахановіч, Н. Л. Напярэдадни : Дакументальна-мастацкая біяграфія Войслава Савіча-Заблоцкага / Н. Бахановіч // Маладосць. - 2021. - №10. - С. 19-34.
- Ермалёнак, В. “Чырвоны граф з Міёршчыны: [Вайніслаў Савіч-Заблоцкі] / В. Ермалёнак // Сцяг працы. – 1993. – 6 красав. – С. 3.
- Мартысюк, В. Новыя творы беларускага графа Сулімы з Белай Русі / В. Мартысюк // Полымя . – 2015. - №1. – С.180-183.
Сіняўскі Пётр Іванавіч – пісьменнік, драматург, журналіст. Нарадзіўся ў Полацку ў сям’і партыйнага і гаспадарчага работніка, якога часта “перакідвалі” на новы ўчастак кіруючай дзейнасці. За ім пераязджала сям’я. Такім чынам Сіняўскія трапілі ў Клётаў Двор на Міёршчыне. Тут Пётр пайшоў у першы клас Лявонаўскай школы. Прадоўжыў вучобу ў Язненскай СШ, бо бацьку абралі старшынёй калгаса “Язна”. Творчыя здольнасці праявіліся яшчэ ў школе, у Рызе яны атрымалі пэўную агранку на літаратурных курсах. Да гэтага часу Пётр ажаніўся на сваёй аднакласніцы Саламеі, якая стала медыцынскай сястрой. Маладая сям’я ў 1969 годзе перабралася ў Дзісну, дзе Пётр з поспехам працаваў метадыстам ГДК па драме. Быў культработнікам у Празароках, загадваў клубам у Зябках. Нейкі час жыў у Міёрах, працаваў будаўніком, слесарам. Як стаў меліяратарам Браслаўскай ПМК-145, пачаў супрацоўнічаць з мясцовай раённай газетай. У 1979 годзе па запрашэнні рэдактара Артура Карэнькі стаў творчым работнікам “Браслаўскай звязды” і паступіў завочна на факультэт журналістыкі БДУ. Пасля яго заканчэння перабраўся ў Віцебск, працаваў у газетах “Віцебскі рабочы”, “”Народнае слова”, “Жыццё Прыдзвіння”, уступіў у члены Саюза журналістаў БССР і СССР. Казкі Пятра Іванавіча друкавалі газеты і рэспубліканскія літаратурныя часопісы, калектыўныя зборнікі “Дзвіна”, яны гучалі па рэспубліканскім радыё. Пісаў сцэнарыі “Калыханкі”. Па яго казцы “Зачараваны круг” зняты мультфільм у студыі “Беларусфільм”, а спектакль “Сказ пра Гаўрылу з-пад Полацка” па казцы “Зачараваная гаспадарка” многія гады ішоў на сцэне Віцебскага абласнога тэатра “Лялька”. Невылечная хвароба забрала Пятра Сіняўскага ў росквіце творчых сіл. Адзіная кніга яго казак “Зачараваная гаспадарка” выйшла намаганнямі жонкі і сына толькі ў 2013 годзе.
Творы:
- Сіняўскі, П. Зачараваная гаспадарка; Казкі гаспадара Пятра з-пад Полацка / П. Сіняўскі. – Мн.: Мастацкая гаспадарка, 2013. – 86с.
Літаратура аб жыцці і творчасці:
- Пятро Сіняўскі // На падкове Дзвіны : зборнік / уклад. Л. А. Матэленак. - Мінск : Нацыянальная біблятэка Беларусі, 2022. - С.165 - 169.
- Басікірская, А. Гаспадар Пятро з-пад Міёр / А. Басікірская // Міёрскія навіны. – 2015. – 28 ліпеня (№60). – С.6.
- Матэленак, Л. Книга земляка: [Пра кнігу Пятра Іванавіч Сіняўскага “Зачараваная гаспадарка”] / Л. Матэленак // Міёрскія навіны. – 2013. – 20 красав. - С.5.
- Матэленак, Л. Не зарасці пракладзенаму следу: Пятро Сіняўскі / Л. Матэленак // Міёрскія навіны. – 2018. – 23 студз. (№7). – С.7.
Сіўко Франц нарадзіўся 3 мая 1953 года ў в. Вята Міёрскага раёна, празаік, дзіцячы пісьменнік, член Саюза пісьменнікаў з 1993 года. Скончыў БДУ (1975). Настаўнічаў. У 1986 годзе перайшоў працаваць у бюро прапаганды мастацкай літаратуры Саюза пісьменнікаў Беларусі. З 1991 года - перакладчык абласной газеты “Віцебскі рабочы”, з 1993 – у Віцебскім тэхналагічным універсітэце, з 1999 – сакратар Віцебскага аддзялення Саюза беларускіх пісьменнікаў. Літаратурнай працай займаецца з 1983 года. Друкуецца з 1987 года. Акрамя абласных газет апавяданні Ф. Сіўко друкаваліся ў часопісах “Маладосць”, “Беларусь”, калектыўных зборніках “Карані”, “Дзвіна”. У зборніках прозы “З чым прыйдзеш” (1991), “Апошняе падарожжа ў краіне ліваў” (1997), “Удог” (2001), “Ягня ахвярнае” (2003), “Асіметрыя” (2005) раскрывае маральна-этычныя і сацыяльныя праблемы сучаснасці, даследуе беларускае грамадства на пераломных гістарычных этапах. Аўтар навукова-папулярнага даследвання “Гістарычныя ўмовы развіцця беларускай мовы” (1997), казак і апавяданняў для дзяцей, публіцыстычных і навукова-папулярных артыкулаў. Лаўрэат абласной прэміі імя У.Караткевіча.
Творы:
- Сіўко, Ф. Апошняе падарожжа ў краіну ліваў: Аповесці / Ф. Сіўко. - Мн., 1997.
- Сіўко, Ф. Асіметрыя / Ф. Сіўко. - Мн., 2005.
- Сіўко, Ф. І. Бобрык Плясік і Цімоша : казка, апавяданне / Франц Сіўко ; мастак Вячаслаў Шаўнураў ; выдадзена пры падрымцы Аляксандра Ткачова. - Мінск : Медысонт, 2022. - 42, [2] с.
- Сіўко, Ф. Бялячык: Казкі і апавяданні для дзяцей / Ф. Сіўко. – Мн., 2003.
- Сіўко, Ф. І. Выспы / Франц Сіўко. - Мн. : І. П. Логвінаў, 2011. - 277, [1] с.
- Сіўко, Ф. І. Дзень бубна : прыпавесці, аповесць / Ф.І. Сіўко. - Мн. : Логвiнаў I.П., 2008. - 276 с.. - (Кнiгарня "Наша Нiва")
- Сіўко, Ф. З чым прыйдзеш: Аповесці, апавяданні / Ф. Сіўко. - Мн., 1991.
- Сіўко, Ф. І. Плебейскія гульні : аповесці, аповед удзельніка / Франц Сіўко. - Мн. : Логвінаў, 2015. - 328 с.
- Сіўко, Ф. І. Раз - шкілет, і два - шкілет : аповесці / Франц Сіўко. - Мінск : Галіяфы, 2019. - 340, [2] с.
- Сіўко, Ф. Удог: Аповесці, апавяданні / Ф. Сіўко. - Мн., 2001.
- Сіўко, Ф. І. Эдэм : прыпавесці, апавяданні, эсэ / Франц Сіўко. - Мн. : Маст. літ., 2014. - 239 с.
- Сіўко, Ф. І. Што раньш было : [нарысы краязнаўчага зместу, агучаныя аўтарам падчас міжнародных навукова-практычных канферэнцый "Віцебскі край" у 2020—2022 гг.] / Франц Сіўко. - 2-е выданне,удакладненае і дапоўненае. - Віцебск : ВДУ імя П.М.Машэрава, 2023. - 84 с.
- Сіўко, Ф. Ягня ахвярнае: Аповесці / Ф. Сіўко. - Віцебск, 2003.
Літаратура аб жыцці і творчасці:
- Сіўко Франц // Бел. энцыклапедыя: У 18 т. - Мн., 2002. - Т. 14. - С. 425.
- Сіўко Франц // Пісьменнікі Віцебшчыны: Даведнік. - Віцебск, 2001. - С. 77-79.
- Франц Сіўко // На падкове Дзвіны : зборнік / уклад. Л. А. Матэленак. - Мінск : Нацыянальная біблятэка Беларусі, 2022. - С.171 - 186.
- Андрэева, А. Асіметрыя паўсядзённасці ў прозе Франца Сіўко / А. Андрэева // Роднае слова. - 2013. — № 5. — С. 14—15.
- Главацкі, Л. Дзе твой восьмы цуд?: [Пра кн. Ф.Сіўко “З чым прыйдзеш...”] /Л. Главацкі // Віц. рабочы. - 1991. - 15 чэрв.
- Іванова, Г. "Асіметрыя" : [пра новую кнігу празаіка Франца Сіўко : Віцебск] // Народнае слова. - 2005. - 5 ліп. - С. 5.
- Малашэня.Л.Урок чалавеказнауства ад Франца Сіўко// Народнае слова.-2011. - 14 мая (№53).- С.14
- Марціновіч, А. Кавальчук у ролі ... Шэрлака Холмса: [Рэц. на кн. Ф. Сіўко “Апошняе падарожжа ў краіну ліваў”] / А.Марціновіч // Полымя. - 1998. - №4.- С. 305-309.
- Марціновіч, А. Удог – увасабленне бяспамяцтва: [Рэц. на кн. Ф.Сіўко “Удог”] / А.Марціновіч // Полымя. - 2002. - №3-4. - С. 271-276.
- Пархомчык, М. У куфар ведаў пра родны край : [ Пра новую кнігу Франца СІўко "Што раньш было"] / М. Пархомчык // Міёрскія навіны. - 2022. - 6 снежня. - С.8
- Сіўко, Ф. Крыніца памяці — Міжрэчча / Франц Сіўко // Краязнаўчая газета. - 2019. — № 28 (кастр.). — С. 4
- Штэйнер, І. Добры дзень, Франц Іванавіч: [Рэц. На кн. Ф.Сіўко “Удог”] / І.Штэйнер // ЛіМ. - 2002. - 22 сак. - С. 6-7.• Пархомчык, М. У куфар ведаў пра родны край : [ Пра новую кнігу Франца СІўко "Што раньш было"] / М. Пархомчык // Міёрскія навіны. - 2022. - 6 снежня. - С.8
- Шыркевіч, І. Іпастасі Франца Сіўко / І. Шыркевіч // Міёрскія навіны. - 2016. — 11 чэрв. — С. 6.
Сушко Павел Міхайлавіч – адзін са старэйшых паэтаў Міёршчыны. Нарадзіўся ў 1909 годзе ў вёсцы Сушкі. Селянін. Адзін з арганізатараў першага ў Міёрскім раёне калгаса “Баявы партызан”, старшыня Чэраскага сельсавета. У Айчынную вайну - сувязны партызанскага атрада “Масква”, потым – партызан 4-й Беларускай партызанскай брыгады. Пасля вайны ўдзельнічаў у аднаўленні разбуранай гаспадаркі. Друкавацца П. Сушко пачаў ў 1938 годзе ў прагрэсіўных газетах і часопісах Заходняй Беларусі. У газеце “Кліч партызан” (орган Міёрскага падпольнага райкома) у 1943 годзе выступаў з нататкамі пад псеўданімам Язэп Сеўня. Пісаў вершы пра заходнебеларускае падполле, гераізм партызан, услаўляў радасць мірнай працы, апяваў хараство родных краявідаў. Да ўз’яднання Зах. Беларусі з БССР яго творы распаўсюджваліся сярод падпольшчыкаў і працоўных, заклікалі іх на барацьбу з нацыянальнымі прыгнятальнікамі. “Марш беларускіх партызан” на словы П. Сушко спявалі народныя мсціўцы. У пасляваенны час выступаў з вершамі і допісамі ў раённай газеце, абласным і рэспубліканскім друку. Вершы П. Сушко “Сцяжынка” і “Ой, ішла дзяўчына” пакладзены на музыку М. Пятрэнкам і А. Палонскім.У Вільнюсе ў акадэмічнай бібліятэцы захоўваецца рукапісны зборнік яго вершаў “Адгалоскі”(1939). Памёр ў 1974 годзе.
Творы:
- Сушко, П. Партызаны, партызаны... / П. Сушко. - Мн., 1985.
- Сушко, П. У паходзе / П. Сушко. - Мн., 1985.
Літаратура аб жыцці і дзейнасці:
- Сушко Павел Міхайлавіч // Бел. энцыклапедыя: У 18 т. - Мн., 2002. - Т.15. - С.300.
- Сушко Павел // Бел. пісьменнікі: Біябібліягр. слоўнік. - Мн., 1995. - Т.5. - С.453.
- Сушко Павел // Беларускія пісьменнікі: Даведнік.- Мн., 1994. - С.521.
- Собаль, В. Паэты з Сушкоў: [Пра П.М. Сушко] / В. Собаль // Віцебскі рабочы. - 1997. - 1 студз.
- Тамашэвіч,І.Яны нарадзіліся ў Сушках / І.Тамашэвіч // Міёрскія навіны.-2010. - 30ліст. - С.3
Сушко Пятро Паўлавіч нарадзіўся ў 1937 годзе ў в. Сушкі Міёрскага раёна, паэт, перакладчык, член Саюза пісьменнікаў з 1984 года. Працаваў у Міёрскай раённай газеце (1966-1968), карэспандэнтам газеты “Віцебскі рабочы” (1968-69). Пераехаўшы ў “На страже Октября” (1969-70), “Звязда” (1970-73), часопіса “Вожык” (1973-77). У 1977- 80 быў рэдактарам аддзела літаратуры часопіса “Вожык”, у 1980-87 – адказным сакратаром штотыднёвіка “Літаратура і мастацтва”. З 1989 года працаваў старшым рэдактарам у выдавецтве “Полымя”. Друкавацца П. Сушко пачаў у 1954 годзе ў Міёрскай раённай газеце “Зара камунізму” (верш “Цёплы дожджык”). Аўтар зборнікаў сатырычных і гумарыстычных вершаў, баек, мініяцюр, вершаваных фельетонаў, пародый і эпіграм: “Ганарлівы сучок”(1975, пад псеўд. Цімох Дзераза), “Восці напагатоў” (1978), “Парнаская кузня” (1981). Яго кніга “Паэтычнае веча” – першы ў беларускай літаратуры вянок парадыйных санетаў, якія вызначаюцца глыбокім філасофскім зместам. Плённа працуе і ў лірыцы. Яго зборнік “Пратокі” (1976) і вянок санетаў “Зямля гаючых траў” вызначаюцца глыбінёй пачуццяў, узнёсласцю думак, арыгінальнасцю вобразаў. Для дзяцей пісаў зборнікі “Вясёлы Бай” (1980), “Чмялёва гушкалка” (1986), “Ехаў кот у лес па дровы” (1990). Напісаў жартоўныя варыяцыі на фальклорныя тэмы “Касіў Ясь канюшыну” (1976), вянок гумарыстычных актаў “Роздум ля Парнаса” (1983, пад псеўд. Кірша Рымар). Памёр у 1996 годзе. У 2000 годзе на будынку Міёрскай сярэдняй школы №1 устаноўлена мемарыяльная дошка.
Творы:
- Сушко, П. Бігосаўскі паром. Мн., 1994
- Сушко, П. Восці напагатоў: Фельетоны, вершы, байкі, мініяцюры / П. Сушко. – Мн., 1978.
- Сушко, П. Вясёлы бай: Вершы / П. Сушко. – Мн., 1980.
- Сушко, П. Ганарлівы сучок: Сатырычныя вершы, байкі, мініяцюры / П. Сушко. – Мн., 1975.
- Сушко, П. Ехаў кот ў лес па дровы: Вершы / П. Сушко. – Мн., 1990.
- Сушко, П. Жораў з выраю вярнуўся. Мн., 1994.
- Сушко, П. Касіў Ясь канюшыну / П. Сушко. – Мн., 1976.
- Сушко, П. Парнаская кузня: Сатыра і гумар / П. Сушко. – Мн., 1981.
- Сушко, П. Пратокі: Лірыка / П. Сушко. – Мн., 1976.
- Сушко, П. Чмялёва гушкалка: Вершы / П. Сушко. – Мн., 1986.
Літаратура аб жыцці і творчасці:
- Сушко Пятро // Бел. энцыклапедыя: У 18 т. - Мн., 2002. - Т.15.- С.300.
- Сушко Пятро // Бел. пісьменнікі: Біябібліягр. слоўнік. - Мн., 1995. - Т.5. - С.454.
- Пятро Сушко // На падкове Дзвіны : зборнік / уклад. Л. А. Матэленак. - Мінск : Нацыянальная біблятэка Беларусі, 2022. - С.187 - 200
- Собаль, В. Паэты з Сушкоў: [Пра П.П. Сушко] / В. Собаль// Віц. рабочы.- 1997. - 1 студз.
Тычка Галіна Казіміраўна нарадзілася 11.11.1955 г. у в. Сташулі Павяцкага сельсавета Міёрскага раёна. Скончыла філалагічны факультэт БДУ. У 1978-1979 гг. працавала настаўніцай на Шклоўшчыне. У 1979 г. залічана перакладчыцай польскай мовы ў Бюро міжнароднага турызму моладзі “Спутнік”. У 1987 г. стала супрацоўніцай аддзела крытыкі штотыднёвіка “Літаратура і мастацтва”. З 1993 г. працуе рэдактарам у часопісе “Полымя”. Першыя крытычныя артыкулы Г. Тычкі апублікаваны ў рэспубліканскім друку ў 1984 г. Асноўная іх тэматыка – сучасная беларуская проза, яе маральна-этычныя пошукі. Часта выступае з рэцэнзіямі на новыя кнігі, крытычнымі аглядамі. Жыве ў Мінску. Крытык, літаратуразнавец, кандыдат філалагічных навук (1987), член Саюза пісьменнікаў з 1993 г.
Літаратура аб жыцці і творчасці:
- Тычка Галіна Казіміраўна // Беларуская энцыклапедыя. У 18 т. Т. 16. – Мн., 2003. – С. 84.
- Тычка галіна Казіміраўна // Памяць: Гісторыка-дакументальная хроніка Міёрскага раёна / Уклад. Л.А. Матэленак. – Мн., 1998. – С. 545.
- Галіна Тычка // На падкове Дзвіны : зборнік / уклад. Л. А. Матэленак. - Мінск : Нацыянальная біблятэка Беларусі, 2022. - С.200 - 21.
- Сіўко, Ф. І. Гарту нашага, Міёрскага : Да 65-гадовага юбілею ўраджэнкі Мёрскага раёна, выдатнай літаратуразнаўцы, доктара філалагічных навук, прафесара кафедры сацыялогіі і журналістыкі інстытута журналістыкі Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта Галіны Казіміраўны Тычкі. / Франц Сіўко // Міёрскія навіны. - 2021. — 16 студз. — С. 6.
Урублеўская Тэкля (канец ХУІІІ ст. – 1835 г.) нарадзілася ў Дзісне. Паэтэса, пісала на польскай мове, жыла ў Дзісне. Выдала ў Полацку творы Яна Аношкі, якія заснаваны на беларускім матэрыяле, зборнік “Вясковыя забаўкі”. Ёю напісаны трагедыі “Пантэя”, “Мустафа і Зэанір”, “Нарымунт Вялікі Літоўскі князь”, перакладала з французскай і англійскай моў. Частка твораў знаходзіцца ў рукапісах у бібліятэках Варшавы, Вільнюса, Любліна.
Літаратура аб жыцці і творчасці:
- Урублеўская Тэкля // Энцыклапедыя літаратуры і мастацтва. У 5 т.– Мн., 1987. – Т. 5. - С. 366.
Яцкевіч Тамара Пятроўна нарадзілася 7 верасня 1956 года ў мнагадзетнай сялянскай сям’і ў вёсцы Пугаўкі, а потым увесь час жыла ў Язне. Пасля заканчэння сярэдняй школы ў 1972 годзе пайшла працаваць у калгас “Язна” спачатку паляводам, а з 1973 года – даяркай на малочна-таварнай ферме “Курылавічы”. Завочна набыла вышэйшую адукацыю і працавала з 1981 года тэхнолагам, а з 1982 – галоўным заатэхнікам калгаса. Часта выступала ў раённай газеце і друкавала вершы на літаратурнай старонцы “Ручаёк”, дасылала публікацыі ў іншыя перыядычныя выданні. Гэта дазволіла крута памяняць жыццёвы шлях: скончыла скарочаны курс факультэта журналістыкі БДУ і з канца 1995 года і да выхаду на пенсію ў 2011 годзе працавала занальным карэспандэнтам газеты “Беларуская ніва”, а таксама невялікі час – абласной газеты “Віцебскі рабочы”. Прыжыццёвай памяццю пра яе засталася адзіная кніга вершаў “Галалёд” (1993, Новаполацк). Памёрла 31 мая 2012 года.
Літаратура аб жыцці і творчасці:
- Тамара Яцкевіч // На падкове Дзвіны : зборнік / уклад. Л. А. Матэленак. - Мінск : Нацыянальная біблятэка Беларусі, 2022. - С.208 - 212
- Матэленак, Л. Не зарасці пракладзенаму следу: Тамара Яцкевіч/ Л. Матэленак // Міёрскія навіны. – 2017. – 12 снежня (№99). – С.7.
- Стома, І. “Галалёд”: [Пра паэтэсу Тамару Пятроўну Яцкевіч] / І. Стома // Міёрскія навіны. – 2013. – 5 студз. – С.5.
